(հատված)
Սա չի գրվել մ.թ.ա. անհետացած ժողովրդի մասին, սա գրվել է մեր օրերում մեր երկրի մասին:
Շուրջս խանութներ,
դուրս եկող կանայք` լիքը ձեռքերով.
գոհ են, խաղաղ հայացքներ,
և մանուկներ` փուչիկներով գույնզգույն:
Գարեջուր, չիփս ու թղթախաղ
տաղավարներում,
զբոսանք, ժամանց.
զառն է գլորվում նարդու տախտակին`
գրազ ու փողով,
թե ով է կրակը վառելու
կրված խորովածի:
Այդպես իջնում են օրերը`
զվարթ, տոնական,
մեր թափված արյան,
անթաղ զոհերի
և կորցրած երկրի քանդուավերի վրա`
դեռ թարմ ու տաք տնքացող:
Հուսիկ ԱՐԱ